Categorieën
Schrijfsels

Blijven bouwen aan een podium voor jonge historici

Drie jaar geleden zat ik op de verjaardag van een der jonge historici toen oprichter Geerten Waling me naar buiten wenkte. Arnout le Clercq en Berend Sommer zaten daar ook. Ik werd deelgenoot van een plan. “Zou je het zien zitten om het bestuur van Jonge Historici te komen versterken?” Ja, dat zag ik wel zitten. Wat het precies inhield wist ik niet, hoe de organisatie precies in elkaar stak eigenlijk ook niet. Wel zag ik een uitdaging en die heb ik met beide handen aangegrepen. Bouwen vind ik immers het allermooiste om te doen.

Als rechtgeaard feminist zorgde ik er natuurlijk voor dat ik voorzitter werd. Zo gezegd, zo gedaan. In het najaar van 2013 erfde ik met Berend en Arnout de stichting Jonge Historici. De stichting bestond al een tijdje, er waren evenementen georganiseerd, maar hier en daar waren er nog kinderziektes. Het voortbestaan was nog niet eens zo zeker.

In de lustrumbundel kunnen jullie lezen wat er in de afgelopen vijf jaar allemaal bereikt is. We hebben prachtige evenementen georganiseerd, een website neergezet, een uitgeverij opnieuw uitgevonden en onze online presence op de sociale media vergroot. Ik ben blij dat we als volwaardig partner gezien worden in het historisch landschap.

Als voorzitter had ik een geheel eigen stijl. Ik was niet diegene die de polemiek aanging in de landelijke dagbladen, zoals Geerten wel deed, of inhoudelijke feedback gaf op stukken. Ik wilde bouwen aan het podium voor jonge historici.

Drie dingen vond ik daarbij erg belangrijk.

  • Ruimte geven aan getalenteerde jonge mensen in mijn team zodat zij konden groeien. De afgelopen jaren was ik steeds zeer onder de indruk van de talenten, denk- en organisatiekracht onder jonge mensen. Ik vond het belangrijk om niet te controleren maar ruimte te geven. Samen hebben we prachtige dingen neergezet.
  • Een open, coöperatieve houding richting partners. Ik zocht niet de confrontatie op maar ik vind het belangrijk om in gesprek te gaan met andere organisaties. Om samen tot mooie samenwerkingen te komen.
  • De verzakelijking van de stichting. Ik vond het altijd belangrijk om ook de processen en de basisinfrastructuur goed te krijgen. Denk aan de administratie, de website, de werkprocessen. Technisch, maar essentieel voor een kleine stichting.

Na drie jaar is het mooi geweest. In mijn rol als voorzitter heb ik mogen bouwen, mensen in staat gesteld te groeien en de stichting naar een hoger niveau getild. Ik blijf me voor Jonge Historici inzetten als bouwer waar nodig. Ik zie nog verdere professionalisering en verzakelijking op het gebied van externe relaties, vriendenwerving en acquisitie. Daar ga ik mij de komende tijd binnen het bestuur op richten.

Vol trots grijp ik de gelegenheid van de presentatie van de lustrumbundel aan om de nieuwe voorzitter voor te stellen: Vincent Bijman. Ik ben erg blij dat we weer een jonge historicus hebben gevonden die aan het roer wil staan van deze mooie organisatie. Ik denk dat we in Vincent iemand gevonden hebben die een echte verbinder is. Ook brengt hij de nodige academische verdieping voor de stichting.

Ik heb er het volste vertrouwen in dat we de komende vijf jaar Jonge Historici met hetzelfde enthousiasme neer zullen zetten. In dit eerste lustrumjaar gaan we beginnen met het thema ‘Jonge Historici op de arbeidsmarkt’. Dit ook weer vanuit het uitgangspunt dat jonge historici veel kunnen en veel toe te voegen hebben.

Dit is een bewerkte versie van mijn afscheidsspeech als voorzitter van Jonge Historici. Deze verscheen eerder op jongehistorici.nl.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *